διαφθείρω

διαφθείρω, [tense] fut.

A

-φθερῶ S.OT438

, etc., [dialect] Ep.

-φθέρσω Il.13.625

: [tense] pf.

διέφθαρκα E.Med.226

, Pl.Ap.30d, etc.; also διέφθορα (v. infr. 111):— [voice] Pass., [tense] fut.

διαφθᾰρήσομαι Th.4.37

; [dialect] Ion.

διαφθερέομαι Hdt.8.108

, 9.42: [ per.] 3pl. [tense] plpf.

διεφθάρατο Id.8.90

:—destroy utterly,

πόλιν Il.13.625

;

ἔργα διαφθείρεσκε Hdt.1.36

; make away with, kill,

τινά Id.9.88

, etc.; destroy, ruin, ἥδ' ἡμέρα φύσει σε καὶ διαφθερεῖ S.l.c.;

τὴν τύχην Id.Ph.1069

; δ. χεῖρα weaken, slacken one's hand, E.Med.1055; spoil, break,

ὑγιῆ λίθον IG7.3073.33

(Lebad., ii B.C.);

τὰ θυρώματα διεφθάρθαι IG22.1046.11

; δ. τὴν συνουσίαν break up the party, Pl.Prt. 338d.

2 in moral sense, corrupt, ruin,

γνώμην A.Ag.932

; δ. τοὺς νέους, τοὺς νεωτέρους, Pl.Ap.30b, 25a;

νεανίσκον συνὼν δ. Eup. 337

; esp. corrupt by bribes, Hdt.5.51;

ἀργυρίῳ δ. τινά Lys.28.9

;

διαφθειρομένων ἐπὶ χρήμασι D.18.45

; δ. γυναῖκα seduce a woman, Lys.1.16, etc., cf. E.Ba.318 ([voice] Pass.); δ. τοὺς νόμους falsify, counterfeit them, Isoc.18.11;

γραμματεῖον Id.17.33

([voice] Pass., ib.24);

τὰ φεφ αδηκότα IG9(1).334.37

([dialect] Locr., V. B.C.).

3 οὐδὲν διαφθείρας τοῦ χρώματος having changed nothing of his colour, Pl.Phd.117b.

4 of a woman, to lose by miscarriage or premature birth, ἔμβρυα, βρέφος, Hp.Aph.5.53, Plu.2.242c: abs., miscarry, Hp.Epid.7.73, Is.8.36:—[voice] Pass.,

τῶν διαφθαρεισῶν τὰ ἔμβρυα Hp.Mul.1.72

.

5 lose, forget, E.Hipp.389.

6 = διάγω, dub. in Id.Fr.280.

II [voice] Pass., to be destroyed, δ. ἐπὶ τοῖς ἱματίοις to be murdered for the clothes he wore, Antipho 2.2.5; of animals, freq. in Pap., POxy.74.14 (ii A.D.), etc.; esp. to be crippled, disabled, Hdt.1.34; of ships, ib.166, And.1.142; to be spoilt,

γάλα BGU1109.11

(i B.C.), cf. Th.7.84; to be corrupted,

αἷμα Gal.15.297

, al.;

τὴν ἀκοὴν διεφθαρμένος

deaf,

Hdt.1.38

; τὰ σκέλεα διεφθάρησαν had their legs broken, Id.8.28;

διέφθαρμαι δέμας τὸ πᾶν S.Tr.1056

;

τὰ ὄμματα δ.

blinded,

Pl.R.517a

;

σὰς φρένας E.Hel.1192

; τὸ φρενῶν διαφθαρέν, = φρενοβλάβεια, Id.Or.297, cf. X.Cyr.4.1.8: abs., διεφθαρμένος decomposed, of a corpse, Pl.R. 614b.

III [tense] pf. διέφθορα intr., to have lost one's wits,

διέφθορας Il. 15.128

; also in Hp., διεφθορὸς αἷμα corrupted blood, Mul.2.134; freq. in later Prose,

γάλα δ. ἤδη J.AJ5.5.4

;

τὰ δ. σώματα Plu.2.87c

, cf. 128e, Luc.Sol.3, etc.; but,

2 in Trag. and Com. always trans. (cf. Ammon.42, Moer.127),

τὰς . . ἐλπίδας διέφθορεν S.El.306

;

τὰς φρένας διέφθορε . . μοναρχία E.Hipp.1014

;

τὸν λόγον δ. Cratin. 292

, cf. Eup. l.c., Pherecr.145.15, Ar.Fr.490, Men.3.

IV [tense] aor. διέφθειρα intr., became corrupt, LXXJd.2.19.